Men mag de familie van Iersel wel een echte Udenhoutse familie noemen, vele generaties van Iersel woonden en werkten in Udenhout en omgeving. Enkele generaties van Iersel woonden in Tilburg en directe omgeving maar in 18 april 1864 vestigt Peter van Iersel zich vanuit Berkel naar Udenhout. Tot op dit moment bleven de opeenvolgende generaties in Udenhout wonen.
Omdat Udenhout geen eigen parochiekerk had, diende men zich voor dopen en trouwen te vervoegen bij de pastoor van de Petruskerk te Oisterwijk. Pas in 1723 kreeg Udenhout zijn eigen parochiekerk. De van Iersels woonden dus in Udenhout en niet in Oisterwijk.
Via de stamreeks komen we tenslotte uit bij Jan van Eersel, (niet in de rechte lijn) ook genaamd Jan Stijnen, zijn zoon Jan beurde een pacht uit land aan de Hoeghe Brake in die Laersche ackeren in Westilborch. Aert Jansz van Iersel heeft een huis aan de Groenstraat en beurt een rogpacht uit een huis in den Kudel in Udenhout anno 1444.
In de kwartierstaat blijken naast de familie van Iersel talrijke andere verwante families uit Udenhout te komen.
In 1648 is de vrede van Munster gesloten. Brabant behoorde tot de generaliteitslanden. Het Rooms Katholiek geloof mocht niet meer in het openbaar worden beleden. Ook de kapel in Udenhout viel ten prooi aan de Nederduits Gereformeerden.
Voor het sluiten van een wettelijk huwelijk moest men naar de dominee in Oisterwijk. Vandaar dat in de kwartierstaat verschillende Udenhoutse paren in Oisterwijk huwden.
Het is aannemelijk dat de naam Udenhout een verwijzing is naar de natuurlijke gesteldheid ter plaatse. Het tweede woorddeel ‘hout’ verwijst naar bebossing. Het eerste woorddeel ‘uden’ werd in het begin van de lokale geschiedenis anders geschreven. In de schenkingsakte van de hertog van Brabant aan de abdij van Tongerlo van 1232 wordt gesproken van ‘Odenhout’. In de schenkingsakte van de hertog van Brabant aan de heer van Hoorne van 1269 staat geschreven ‘Eudenhout’. De ‘e’ staat er wellicht ter verlenging van de klinker. Er staat dus ‘Uudenhout’.
De verhalen van een zekere graaf Udo die daar bosgebieden zou hebben aan het ende van het hout blijken zeker niet te kloppen er is immers nooit een graaf Udo getraceerd.
Voor verdere informatie over Udenhout, zijn oorsprong en ontwikkeling verwijs ik u naar het boek
“Over d’n Unent” gemeente Udenhout 200 jaar zelfstandig, een uitgave van Stichting Heemcentrum
’t Schoor’.